رفتی

سر سبزی نوبهار رفتی

پروانه ی بی قرار رفتی

پیچیده به باغ عطروبویت

گلپونه ی چشمه سار رفتی

در موسم  غنچه های رنگین

اخر به کجا نگار رفتی؟

در آن شب نحس وغم گرفته

بر پیک اجل سوار رفتی

تاریک شد آشیانم  آخر

مهتاب شبان تار رفتی

ای پاک تر از زلال چشمه

آئینه ی بی غبار رفتی

ای پادشه ملک دل من

افسوس ازین دیار رفتی

صوت وسخنت چه  دلربا بود

خوش لهجه تر از هزار رفتی

داغت به دلم عجب نشسته

در دانه  چه بی گدار رفتی