دیدار صبح

چشم من به ره سپیده صبح است

گذر زشب تاریک به دیده صبح است

شبی که با خلوت خویش دمساز شوم

کاروان دلم همره قافله صبح است

دمی که قلبم خالی زعشق یار شود

سوز دلم تا سحر به ترانه صبح است

دیدگانم ز اشک خالی گشت ولی

همچنان در انتظار سپیده صبح است

گم شده ام در راهی بی آغاز

راه بی پایانم به جاده صبح است

فردا که با خاک یکسان شوم همی

دیدار این راه به نافله صبح است