درخت

در بلاتكليفي روزگار

و انتظارفصول

به سويم آمد

ترس ازنا بودي

وحشت از جدا يي

با تبري در دست

موج نفرتم

كينه نهان

وسرا پا تلاش براي بودن

سركش از تغيير

ريشه خشكيد ه ام لرزان در زمين

شاخه ام در تكاپوي بودن چه بيداد مي كند

 نالان از رفتنم

گريان از نبودن

درد

فرياد

و آه

زمين خوردم

 جدا شدم

و مردم

 .

.

.

.

.

.

وامروز

در دستان كودكان مشق عشق ميكنم

 مشق زندگي