حس مبهم درد

مي بينم قطرات اشك را

در چشمان كودكي گرسنه

حس مي كنم درد پاي پيرمرد عصا كشي را

در كوچه هاي تنهايي غصه

مي يابم اشك در چشمان نگران مادري را

كه به جا مانده از غارت شادي

احساس تداوم درد را

در جسم ناتوان بيماري

مي شنوم صداي شكستن خنده را

بر لبان كودكي آواره

صداي خس خس نفسهاي آن جانباز را

كه به جا مانده از بمباران شيميايي

گوشهايي كر شده از موج انفجار را

از جنگهاي صليبي بين آدمهاي روزگار

من حس مي كنم همه دردها را

مي شنوم غم را از زبان مردمان

مي خوانم صفحه حادثه روزنامه ها را

مي كشم فرياد از بي رحمي آدمهاي روزگار