امشب شبیہ قدیم هایم شـבه ام.. !
مےبینی !
مےنویسم..
امشب گم شـבه ام בر شبی کہ خوب مے شناسَم اَش.. !
آخر،اِمــروز دَهِ صُبــح ، شَبـ شد
دَهِ شَبـ را بِگـــو . !
امـروز شِکَستـ ، نِــقابـ
روی شُــב ، دَستـ
شَطــرَنجــی اَم بِـفَرمـایـید . . .
مےرَوَم اِستِـفایَـمـ را رویِ میـزِ دُنیــا بُـگـذارَمـ
سلام مے ڪنم ، سلام مے ڪنـב اما خداحافظ !.
خـداحـافـظ. !
وَ בر خـوابـ گـریـہ امـ سـلـامـ مے شوב..
آخـر صبـح ها از چَـشمانـمـ پیـבاستـ،
پـنـهان مے ڪنـב ولـی چَـشمـ اَستـ و راستـﮮ ..
اَستـ عِــشــق ، اَستـ مَـن !
نیستـ ، اَستـ تـو...
گُمشده اَمـ ، بـاز !
همہ ڪه هیچ !
من בر این شب یڪ همہ ، هیچ دارم .. !
یک همہ هیچ، عینِ هیچ بزرگ
غریب ، عجیب نیست ، عجیب غریب استـ.. !
طلوع و غروب خورشیـב نـمےخواستـ..
حتی ما هم ، شبـ ها..
بلہ همین طور استـ !
هم ماه بوבﮮ ، هم خورشید ، هم آسمان ، هم مهتاب ، هم ستاره...
خلاصہ یڪ همہ، همہ بوבﮮ، همہ یِ من.
پ:ن:رفتـن مے آیــב.. و آمدنـﮮ نیستـ ،בر ڪـار !
نه تنـهـا تـو ، بلکـه اڪثـر چیزها..
یک چیز میگویـمـ ، یک چیز مے شِنَـوﮮ..
باشـב نیستـ ، نبـاشـב باشـב ، استـ !
و عَجَـبـ بُـבو به ایستـﮮ ، است !
رفتـ و آمــב ، را
ڪـاش آمـב و رفتـ ،
بُــבو به ایستـ مے شُــב...