زلال عاشورایی

سوّم نوشت: «خون»

.

.

 
مـردی نماز کـرد
بعـد از نمـاز، دست بـاز کـرد
گفتـا:«بـده خـدای من، آنچـه صلاح توست!»
خالق، نظر بـه طرح  راز کرد
پـرونده  ساز کـرد
  .
اوّل نوشت:«نور»
تایید لحظه هائی از حضور
یعنی: تمام شد سخن  بنده، حـرف نیست
بایـد مقـامی آورنـد جــــور
در یک جهان دور
  .
دوّم نوشت: «آب»
صیقـل بـه روح ، زیـــــر  آفتـاب
یعنی: هر آنچه داخل جسم است رفتنی ست
گاهی به نرمی و گهی شتاب
گاهی در اضطراب
  .
سوّم نوشت:«خون»
طرحی شبیه نقشه ی جنون
رازی کــه در کلاس تمنـّای معنـوی ست
یعنـی: عـلامتـی ز دل بـرون
با حکم «راجعون»
  .
آنگه فرشتگان
مست شکـوه محضر انسان
در آسمـان حیــرتش  اصل نمـــاز  را
کـــردنـد ادا از دل و از جـان
در عالم عرفان
  .
آری،چنین شدست
رجعت بـــه مـاورا یقین شدَست
اینجا  پُـلی  بُــوَد بـــه  تجلـیّ گــه  شـهـود
آنکس که عاشق زمین شدست
دردآفرین شدست
  .
بایـد بـه نـــــور رفت
در موقعش  ز خـاک  دور  رفت
یعنی:بــه دام  نفس مبادا  اسیـــــــــر گشت
بایـد که  غرق  در حضور رفت
سرحال و جور رفت