دریغا

                      آهنگ از استاد  لقمان ادهمی

ای   دریغا   دوستانِ   مهربان

دوستان  با  مرامُ  خوش  زبان

شان و شوکت رخت بربست از میهنم

در غمش من  خاک  ریزم  بر  سرم

کو کجا  رفتست  آن  عشق وطن

در فراقش چاکِ چاک،سینه و تن

پس چرا نامی ز میهن کس نگفت

با  شما  هستم  چرا  قلبم  بِسُفت

کس نگوید نامی  از  شاهان  من

در غمش   پاره   نمایم   پیرهن

هر سرودی را که خوانم از شما

من  نبینم  نامی  از  شاهان  ما

آن همه شاه و بزرگ و شاهزاد

پس چرا کم می شود از شاه یاد

چونکه نیکش بنگری در جیب  خُد

مالکش  نادر  بود، آن  شاه  گُرد

کوه نور،دریای نورش را زهند

او بیاورد و عبورش داد ز سند

پشتوانه شد مرا آن در جهان

پول را گویم تو قدرش را بدان

ای دریغا از زبان تیز من

عاقبت سازد جدا سر را زتن