ایرانم عزیزتر از جانم

ایرانم

عزیزتر از جانم

گویا خاطرت رنجیده شده

نرنج

نترس

مردمانت دیری ست به خواب رفته اند

خوابی هزارساله

که گویا ذاتشان هم فراموش شده

نمی گویم چنان باش

که خاک پاکت سیاه رنگ

و کینه جای عشق بگیرد

اما

درک کن مردمان زخمی ات را

که با خون دلی بسیار زیسته اند

می دانم

دلت گرفته و غمگینی

خاکت میان گسلها زیرو رو شده

و غمت هر روز دو چندان

می دانم

نبضت به طبیعت هزارساله بر نمی گردد

و روحت تنها و درمانده

به انتظار نشسته

ایرانم

می دانم که باد

شاهکارت را به فراموشی سپرده است

می دانم

اکنون شهادتین را خوانده ای

و قبل از شهدای خاکت

دستهایت را شسته ای

اما ایرانم

ما همه در کنارت

ایران را لبیک گفته ایم

ایرانم

بدان تو را فراموش نخواهیم کرد

ایرانم

عزیزتر از جانم

همیشه می مانیم کنارت