سینمای تو

جانا، مگر طبیب، دانَد دوای تو؟
پرسد چرا ز من؟ درد از کجای تو؟

گویدچه خورده ای؟ مُرده که زنده ای؟
سیما نشان دهد \"راز بقای\" تو !

رفتی و بعد تو شرمنده می کند
از بس وفا کند غم در جفای تو
 
با غصه شادم و در گریه خنده دار
حالی ست دیدنی. خالی ست جای تو
 
کوتاه و مختصر، سرخی ز گونه پر
زرین رخم چو زر از کیمیای تو
 
گویند روز و شب مرگم کنی طلب
خسته مکن تو لب، آمین دعای تو
 
در فیلم زندگی این مرگ واقعیست
اکران اگر شود در سینمای تو
 
مرگی که بی نظیر غرقی که با شکوه
\"کشتی تایتانیک\" در آبهای تو
 
اسکار می برد جان کندن من و
تقدیر می شود مردن برای تو
 
تصویر زندگی تقدیم می کند
\"بر باد رفته\" ای در \"برمودای\" تو
 
معنا گرای من! من فیلم هندی ام
\"قانون\" ِ \"شعله\" ها در ماورای تو
 
سانسور نمی شوم دیگر ز دامنت
این لکه ثبت شد در ماجرای تو
 
پایان گفتگو  با یاد \"حاتمی\"
«عاشق تمام شد از بس فدای تو »
 
قسمت نبودی و قسمت شد عمر من
نیمی برای تو نیمی به پای تو