ازدل پسند

ازدل پسند

تا جنون پیری ام،  کردت پسند                

 مسخره کردی ز دی تو پوزخند

لاجرم ،خورجین سینه پرشده                  

 از فغان ودرد،   ا ز آه   نژند

گر نباشد   باورت  اینک  ببین                   

 شاهدان از من حکایت می کنند      

می زنم برساز دردم   زخمه ای                 

  گوش کن برسوز آن آنگه   بخند                     

ساز دل ،خوش نغمه هایی می زند           

خوش  حکایت  می کند  این دردمند

هق هقی دارد که ما نده  در گلوست           

 گوش  کن  باشد زتو  او گله مند

مهلتی  مانده اگر هم   اندک است               

 ساعتی،  لختی ، که آن هم بگذرند

جان من ، من را نکن یکباره ترد              

 لطف کن  این در به روی من مبند

 در شمار آمد نفس، خیز و بیا                     

تا که ریحان وشقایق بشکفند

 طبع خاموشم ز نو سرکش شده                

این چمش را چون  توان کردش به بند ؟

شرم دار با غزل می گو یمت                    

 من به قران  کردمت از دل پسند