قلب مهربون

با قلب پر از مهر و فایت چه توان کرد

بی تابی چشم نگران را چه توان کرد

دوران فراقت کنون درد یست زین دل بیمار

سنگینی این درد گران را چه توان کرد

پیوسته تو در باغ دلم سبزی چو گل های بهاری

اما با زردی این رخسار خرابم چه توان کرد

عمر بگذشت و ندارم نه سراغی نه پیامی

این بی خبری از تو و آن شهر وفا را چه توان کرد رد

پیوسته تو در باغ دلم سبزی چو گل های بهاری

اما با زردی این رخسار خرابم چه توان کرد

عمر بگذشت و ندارم نه سراغی نه پیامی

این بی خبری از تو و آن شهر وفا را چه توان کرد