بیهوده

وجودی پر از فریاد

با قلبی شکسته

و دستهایی بسته

و فانوسی خاموش

*

در تنهایی وخلوت

در سکوتی عالم گیر

پیرمردی خمیده ورنجور

و زنی با دستهایی پینه بسته

و صورتی چین دار

*

احساس بی تفاوتی

در انتهای من

همه وجودم نابود

زندگی پوچ و بی معنا

*

نگاههای منتظر به در

انتظاری بیهوده

*

 التماس برای پایان انتظار

همچون محکومی بر دار

*

 ما چون مترسک هایی

بی حرکت وگمراه

و سرانجام هجران قلب های آزرده

*

و در آخر تباهی و مرگ

تنهایی خزان زده