برای دلهای کوچک

سکوت بود

کودک آرام گریست

سکوت بود

کودک ناله زد: پس کجایی؟؟؟

بازهم سکوت جوابش بود.

فریاد زد : با توهستم.خوابیده ای؟؟؟جواب بده.

سکوت بود و سکوت.

فریاد زد مهربانی ات کجاست؟جواب کودک خسته ات را بده.

خسته ام از دنیای آدمهایت.

فریادهای کودک به زوال نزدیکتر و صدای سکوت بلندتر.

در نهایت از خستگی بر زانو نشست.کمی که زمان گذشت به خاک نشست.

آری دوباره سجده اش کرده بود

دوباره سجده اش رفته بود بدون اینکه بداند.

بازهم سکوت اما کودک نیز سکوت کرد

آرام بود و آرام...

براستی دوباره در آغوش او خفته بود.