خوان هشتم

من امشب در خیال ِ باغ ِ گردوی عمو جمشید می خوابم

دخترم با ناز می گوید

وسر را می فشارد روی بالش

یک .دو .سه...................

شاید که خواب آید به چشما نش

و رویای همان باغی که دیگر نیست !

کرکسی آن باغ را از ریشه بر کنده

نشسته روی زیبا شاخه ی افرا

 به خون آلوده حلق مرغ خوشخوان را

و منقارش که روزی می دریده لا شه ی مُردار

سینه ی سرسبز ِباغ و  باغبا نان  را درید از هم

چراغی وام می خواهم ،شب است

کرکس دریده سینه های باغبانان را!

و باغ افسرده است و باغبان مرده

گیا هان ، زرد و پژمرده

چراغی وام می خواهم ، شب است

باید روم ، تا  معبد ِ تـَــشتــَر

ازاوخواهم به بـــاراند، باران را

وشاید چرخ گاری ِ آناهیتا

 به اینجا آوردآب ِ گوارا را

ورستم خوان هشتم را بیآ رایـد

به جنگ ِ کرکسان آید

بخواب آرام باش ای دخترم آرام

یقین دارم

که اقیانوس ِ کیهانی دوباره

 چشمه ی آبی به ما اهداء خواهد کرد

بخواب ای دخترم آرام باش آرام