نعرگاه یاد

درون نخلستان باد،

رطب آویزمُشتی نعره وفریاد

به شالیزاروآب گرم

درون کاسه ی احساس

که می رویاند زهریک،صدحبه ی مجنون وصد فرهاد

ودرکارون چشمانش،هزاران حسرت ترک خورده

دراین وادی ،که تمثال شهادت بر کفن بسته

نگاهی خُشک وسوزنده،وصدها خاطره ازهوروماهی ومرداب

که اینک درکنار دزوشاوور وکرخه

به خواب ترک خورده گرفتارند

خوشا حالت،که در راهند،قطره های آب

ساک وشال واثاث بسته

واینک همسفر با باد

 رهسپارند در دراتوبان های تبریز ونی ریز

وشاید در مسیر شهر قم ،زیارت نامه میخوانند