تو

تو از کدامین کهـــــــــــــــکشان

بر این دشـــــــــــــت بی نشان

    آمدی

 تو از کدامین آســــــــــــــــــمان

بر این خانه ، مهــــــــــــــــــمان

آمدی

 تو چون قطـــــــــــــــــــــره باران

بر این کــــــــــــــــــــویر و بیابان

   آمدی

 تو چون مرهــــــم دست طبیبان

بر این زخـــــــــم خورده ، درمان

  آمدی

تو چون گرمـــــــــی فصل بهاران

بر این یخ زده ، زمســـــــــــــتان

آمدی

تو چون هجرت آبشــــــــــــــاران

براین خشــــــــــــکیده جویباران

 آمدی

تو چون مرغ ســــحر نغمه خوان

همدمی بر این مرغ بی آشــیان

 آمدی

تو چون خنده ء گل بر گلـــستان

شــــــــکوه عشق بر دل باغبان

آمدی

تو چون اختر رهنــــــــــــــــــــما

بر گمگشته ســـــــــــــــــــاربان

بپای خســــــــــــــــــــــــــته ی

جــــــــــــــــــــدا مانده از کاروان

آمدی

تو چون چشـمه ی پاک جوشان

به تطهـــــــیر جان ، چون طیبان

  آمدی

تو چون ریتـــــــــــــــــــــم ترانه،

معشـــــــــــــــــــــــــــوق جوان

به تنزیل جان، بر پیــکر رو بپایان

آمدی

تو چون عشــــــــق ســـــــوزان

به جان افســـــــــــــان پریشان