مهمان

مهمان

چنان باز آمدی سویم پریشان و بسی حیران 

که جان از روح من بردی و روحم همچنان از جان

عجب شیدایی محضی است ای نور دو چشمانم

که هستم میزبانت امشب و نزدم تویی مهمان

من از افسون نرگسزار چشمان تو دانستم

سر آغاز وصال ماست ،پایان غم هجران

به یاد آوردم آن روزی که میزم خالی از ما بود

همان گلهای خشک و اشک های مرده در فنجان

به شوق دیدنت هرروز وهرشب جمع میکردم

تمام برگ های خشک پنهان مانده در گلدان

به یاد آوردم آن شبهای سرد بی توبودن را

من و آن لحظه های تلخ زیر نم نم باران

به این امید شبهای فراغم را سحر کردم

که روزی لحظه های بی توبودن میرسد پایان

ولی امشب به شوق میزبانی تو میگویم

سرآغاز وصال ماست پایان غم هجران