آرزو ویاس

شب ها

نمازش طولانی تر میشود

میدانم

آرزوهایش را به گوش خدا میخواند

خودش میگفت

خوشبختیم را در خواب دیده است.

دیروز دیدم

دعاهایش در هوا راکد مانده اند

وکپک زده اند

او

رنگ بی گناهی دارد

وچشمانش رنگ امید

کاش باهمان چشمها

یاس مرا میدید

تا با آمدن سرما

غم را علنی میکردم

و از بروزش نمی هراسیدم

تا برای اولین بار

پاییز،یک عمر طول میکشید

من

در آفتاب آغشته به ابر

در منزوی ترین بخش زمین

لاشه ی جوانیم را تشییع کرده ام

من

تجربه ای هستم

که بوی افسردگی میدهد

کاش میدانست

تادعاهایش نمیپوسید.

( مادر )