صور سحر

فصل زمستان شد و برف آبها

سوی گلستان  شده    در تابها

لاله  شتابان به چمنزار  شد

تا بستاند  ز چو من  خوابها

بر سر هر بوته ی گل بلبلی

کرده ود صد پرده زمضرابها

سرو دوان در پی شاباش گل

کبک زده کاسه ای از نابها

فاخته بر گشته به راه حجاز

سهره زده بال به خون آبها

کاسه نوازی بکند عندلیب

سرو کند رقص چه کبکابها

شمع شقایق شده روشن به باغ

وام  ده   مجمع      مهتابها

لاله نشانی است که از ایل گل

مانده در این دشت چه محرابها

تا برسد مهدی  موعود ما

شیر برون تافته از   غابها

خیزو بده کاسه ای از آتشم

دل شده تاریک  چه سردابها

اوست که گیرد زستم پیشگان

خون سیاووش وُ   سهرابها

ما به سیاهی  نشسته به صبح

کرده یقین  بر رخ  مهتا بها

صور سحر هنگ شتابان او

می برد از چشم جهان خوابها

چشم  دلم  بهر تماشای  او

کرده وضو  در دل اشک آبها

هست دلم شیعه ی چشمان او

کی شود آرام ز در یا بها

عیب سخن را تو زمن وا مگیر

دل شده پر خون ز کذ ا بها

کََبکاب =به فتح ک  نوعی  درخت نخل  (درخت خرما)