با تو می گویم،با تو ...

با تو می گویم،با تو
آن گاه که ترس از نیستی
دربر می گیرد،سرا پا،
هستیم را
آن گاه که صداهای مهیب شیطانی
نفس به نفس
می خوانند مرا
آن گاه که ظلمت شب،
به تصویر می کشد،
تنهایی را،
آن گاه که شهباز مرگ
بر لبه ی پرتگاه نیستی
می کشاند مرا
این جاست که
زندگی
چون تصویرهایی پیاپی
می گذرد در مقابل چشمانم
این جاست که
لرزه می افتد بر جانم
به خود می آیم و
با تو می گویم:
سال ها
از پی دنیا
بیهوده می چرخیدم
اینک،
با گذشت سال ها
تازه فهمیدم
که تو ای مهربانم،
تنها کسی هستی
که همیشه
ماندگاری برایم!