۲

ای کاش در دستت مدادی کهنه بودم
تا شعرهایت را من اول میسرودم 
من دوستت دارم، عزیزم ،سایه ی من
ای شاخه ی تَر قرق گل، من چوب و دودم
آتش بگیرم هم چو دود از من نمیری
هرچند عودی ماندگاری، بوی عودم
ای سایه با من رشد کردی، پیر گشتی
اما تو را تکذیب کردم ، قوم هودم
در زیر باران میروی تنها بمانم؟
چتری بیاور بر سر این تار و پودم
امروز شهرم زیر باران دیدنی بود 
آرام رفتی ، زود برگشتی به بودم