عشق

عشق یعنی از نگاهت باغ، گل باران شود
بوسه‌هایِ آتشینت شعله در ایمان شود

هر نفس با عطر تو سرمست و مدهوشم هنوز
بی‌تو این جانِ پریشان بی‌سروسامان شود

عشق یعنی با تو بودن، بی‌خود از بود و نبود
زندگی با مهر تو لبریز از عرفان شود

ماهتابِ شب تویی خورشیدِ روز و آسمان
با تو این دنیا برایم خطه‌یِ رضوان شود

عشق یعنی مستِ آغوشِ تو بودن تا ابد
بی‌تو این دل بی‌قرار و خانه‌اش ویران شود

گیسوانت موجِ دریا و دلم قایق‌نشین
عشق را در بند نتوان کرد گر طوفان شود

عشق یعنی از غمت هم شادمان و زنده‌ام
هرچه آید بر سرم در پای تو آسان شود

عطر تو پیچیده در جانم نمی‌خواهم دگر
هیچ مُشکی، تا نسیمِ مویِ تو مهمان شود

عشق یعنی با تو ماندن فارغ از سود و زیان
هر دمی لبریزِ شوق و لحظه‌ها پیمان شود

با توام، حتی اگر دنیا نخواهد این وصال
با تو دوزخ هم برایم جنتِ احسان شود