غزل، ترانه، رباعی

یک غزل، یک ترانه و یک رباعی از مهدی ملکی الف


بهترین تصویر

شاعری پر شور هستم تا دلم تب دار توست
از خیالت می‌نویسم، شعر من سرشار توست

شانه‌ی گرمت برای دردهایم مرهم است
درد را از من جدا کن تا تنم بیمار توست

با تو هرگز نیمه شب‌هایی که دارم تار نیست
آنچه همچون ماه باشد بی گمان رخسار توست

در نگاهت حس و حالی ناب می‌بینم فقط
بهترین تصویرِ دنیا چشمِ بی تکرار توست

باش تا پروانه باشم روز و شب اطراف تو
تا ابد این یارِ عاشق‌پیشه‌ات دلدار توست



رویای تلخ

امشب بیا تا هق هقم پایان بگیره
تا کی بمونم دائما چِشم انتظارِت
ای کاش بودی تا که آروم باشه قلبم
من روز و شب لبریزِ احساسم کنارِت

باید بمیرم آخرِش با درد عشقِت
وقتی نباشی روزگارم دردناکه
از عمق دل عاشق که باشی فرق داره
حسی که من دارم بهت یک حسِ پاکه

این قلبِ رسوا تا قیامت بی تو تنهاست
عاشق نمیشم بی تو ای زیباترینم
حس می‌کنم آینده‌ی من بی تو سخته
من بی تو با رویای تلخی هم‌نشینم

رفتی که من آواره‌ی پاییز باشم
تنها پناهم توی این شب‌های سردی
دلگیره واسم بی تو این سرمای دلچسب
با دست گرمِت چاره‌ی این فصلِ زردی

از بس که بی دستای تو تنهاست قلبم
احساس من غمگین‌ترین احساسِ دنیاست
وقتی که دائم غرق دردم مرهمم باش
عطرِت برای دردهای من مداواست


رکوردِ مهربانی

زیباییِ سرنوشت من یعنی تو
در کل جهان بهشت من یعنی تو

ای عشق! رکوردِ مهربانی داری
معشوقه‌ی خوش سرشت من یعنی تو


شاعر: مهدی ملکی الف