دو غزل

 

"فرشتگی"
 

دانی چه است در یقه ی پُر کبوترم
من دوست دارمت و  تو نوزادِ در برم
گاهی شبیه قوی سفیدم که میبرم
بر روی پشت، جوجه ی خود را به بسترم
پستان عشق، کودک غمگین قصه ایست
از گریه های تب زده اش،  جان مادرم
از تنگه های کرشمه من میچمد به عقل
زهریست میدمد به تمنای ساغرم
سرشاخه های سرخ انارست تا لبش 
بر اشکهای فرشتگی اش، بوسه  اورم
پاییز  آمده است  به تاج زرش ببین!
تا من دوباره از دل این کوچه بگذرم..
 

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

"عروسک"

 

عُمری برای جان پدر، من عروسکم
با بافه های شبانه ام و تور و پولکم
گاهی سکوت میکند و  شعر میشود
شاید برای چشم من و قلب کوچکم
آه ای پدر، همیشه تویی سایه ای بلند
از نام توست خلقت و  بسیار و اندکم 
بر روی پای گرم تو بسیار خفته ام
دوباره بیا و وصله بزن بادبادکم
پاییز شد ، طلوع تو در مهر می دمد
آه ای پدر!، حضور نجیبت مبارکم..