برج آزادی

باز در پشتِ بُرجِ آزادی
قاصدک ها اسیرِ زنجیرند
یاس و نسرین و لاله های سپید
یک به یک بی شمار می میرند


در پسِ کوچه های تنهایی
سایه ای از سکوت بر پا بود
سینه ها خالی از وفاداری
غصه ها تا ( غروب) بر جا بود


مرگ در بیخِ گوش ِ آدم ها
خیمه زد ( از ستونِ جان‌شُسته)
سایه ها مثلِ ( کوهی) از اندوه
روی پَرچینِ خانه ها رُسته


گوییا شب همیشه می ماند
دیگر امّیدِ صبحِ فردا نیست
باز طوفانِ غصّه بر پاشد
رّدِ شادی دوباره پیدا نیست


پشت دیوار برج آزادی
سوسن و سنبل و سمن مُردند
یاس و نسرین و یاسمن گویا
بی صدا بی بهانه پژمردند


باغِ آباد و شادِ دیروزی
بی رمق گشت و ناتوان ، پوسید
بس که گل‌ها ( ز ریشه افسردند )
صدعلف ( رویِ هَرزگی بوسید )


شاپرک دائماً پریشان بود
بی هدف ( پَرسه‌بال ) پَر می زد
در پیِ یک دقیقه ( از ) شادی
پشت دیوار مانده ، در می زد



قاصدک باز وقتِ پاییز است
( شوقِ) میثاقِ گلبُن و سوری
پس بیا تا امید باقی هست
از دل و جانِ من نکن دوری



سلام و درود

زیبا و ناب سرودید

کلمات تکراری مثل وقت ، امید ، سایه و غصّه
زیاد تکرار شده بود .


سلامت و دلشاد باشید

درود بانو
بسیار زیبا و پر احساس بود

درود بر شما بانوی گرانقدر..
مثل همیشه زیاااست..

درود و عرض احترام بانوی گرامی
دغدغه مندی زیباست
سرفراز باشید و بی نیاز

درودتان باد بانو طهماسبی زاده
زیبا و دلنشین قلم زده اید
رد قلمتان ابدی 🙏🌹

درود. بسیار صمیمی و زیبا.

درود بر شما

چنانچه مستحضر هستید شناسه ها جزو حروف الحاقی در قافیه می‌باشند پس

دو کلمه ی ( پوسید و پیچید) قوافی سست و معیوب هستند

گذشته از قاعده و قانون

بار موسیقی پوسید و پیچید هم یکسان نیستند


موفق باشید

زیبا
وبردل نشست
هزاران درودتان باد
شاعر وادیب بزرگوار