تا به کجا

درود شاعر ارجمند
السلام علیک یا اباعبدالله…
اربعین حسینی تسلیت…
التماس دعا

درودتان جناب امی ارجمند🌹☘️🌟🌞🌲☄️
بسیار ژوست،خوش ساخت ،زیبا،پر نغز،لذت بردم،دستمریزاد ،مخلد بمانید و نویسا☘️🌾🍃🌱🌟🙏⭐🤞🌸✨🪷🌹🪴👏💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥🏝️⚡🌊🌞🌛💫🌙🪐🎉🎊🪅🏅

درودتان

با ارادت شاعر بزرگوار
شورانگیز وزیباسرودی بود
بسیار مستفیض شدم
موفق پیروزوبرقرار باشید

درودتان بزرگوار
عاشقانه ای بسیار دلپذیر
با مهر

درود. شعری ست زیبا اما نکته ای درباره وزن آن هست. جالب است که این غزلی است بر وزن رباعی؛ سرودن غزل بر وزن رباعی چندان رایج نیست (قصیده ای فرخی و شعری از منوچهری دیده ام که بر همین وزن هستند). به خاطر خواص ذاتی وزن رباعی وقتی آن را استفاده می‌کنید ناخوداگاه اختیارات گسترده شاعری از آن را هم میتوان استفاده کرد. در دو بیت این مسئله زیاد اذیت کن نیست‌. اما وقتی تعداد ابیات زیاد میشود و مدام شما تغییر ریتم در مصراعی به مصراع دیگر میبینید خواننده اذیت میشود (و عجیب نیست که چرا اکثریت شاعران متقدم و متاخر از سرودن غزل و قصیده در وزن رباعی اجتناب کرده‌اند و از قضا رباعیات پیوسته هم معمولا آن اقبال لازم را نیافته است. انگار چیزی ذاتی درباره وزن رباعی هست که انسان انتظار دارد بعد دو سه مصراع یک ضربه دریافت کند (البته رباعی هایی با ابیات «موازی» فوق العاده هم در فارسی هستند که بیت آخر ضربه نیست، اما اکثر شاهکارهای ادبی در رباعی از این الگو پیروی میکنند). ایجاد چنین چیزی در غزل به مراتب دشوار است. اگر کسی بتواند غزلی شاهکار در وزن رباعی بگوید (با کمترین اختیارات شاعری) از پس کاری بس سترگ بر آمده است.