شوخی با زندگی

در گل نشستگانیم، بر طور این ولایت
گر دوستدار شعری، بشنو تو این روایت
درست رسد به فریاد، گر تو به سان سجاد
از صبحدم بخوانی، تا نیمه شب لغایت
چون هفت خوان رستم، دنبال کار جستم
تا ساده کارمندی، گشتیم در نهایت
گر ظهرها بمانم، تا شب اضافه کاری
آن مهربان مدیرم، شاید کند عنایت
گفتا اگر تو داری، هر گونه انتظاری
چون کام تر نمایی، از تو کنم حمایت
هنگام تنگدستی، گر پیش او نشینم
ما را دودر نماید، با خنده و درایت
در هیچ جای خانه، گوش شنیدنی نیست
با جیب های خالی، هجران بود سزایت
چون همسر گرامی، بنواخت ساز ناکوک
گفتم تو شوهرم باش، من زن شوم به جایت
در فال ما درخشید، نور وصال کعبه
دردت به حق قرآن، درمان کند خدایت