مستانه

من مستم، و ای کاش که مستانه بمیرم
آغوش تو باز است؟ به کاشانه بمیرم 

در چشمه جان،شوق رسیدن به تو جاریست
من رود شوم ،راهی و در خانه بمیرم 

"دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید"
مجنون تو باشم ، بر ‌دیوانه بمیرم 

با شوق پریدن به هوایت ،بزنم ذوق
بشکسته پر و بالم و در لانه بمیرم 

از آبروی خویش گذشتم،به چه قیمت ؟
همدست می و ساقی و پیمانه بمیرم 

ققنوس شدم آتش خواهش ،پر من سوخت
از پیله برون آیم و پروانه بمیرم 

از دست همه عالم و آدم که بریدم
راهم ندهی ،گوشه ی ویرانه بمیرم 

مخمور نگاهت شدم و گیج و خرابم
بگذار که آخر به سر شانه بمیرم