فردای آن روز

فردای آن روزی که رفتی خاطراتت
را روی دیوار اتاقم قاب کردم

زنگ صدایت را کنار دفتر شعر ؛
مانند قندی در دل خود آب کردم

دلتنگی ام را با کمی اشک از دو چشمم
هر شب به یاد خنده هایت خواب کردم

بغضی که مانده در گلو را با دو دستم
راهش گرفتم سینه را بی تاب کردم

باید ببینی رنگ موهای طلایم
دیگر پریده ، تکیه بر مهتاب کردم

نیلوفر جانم پلاسید از فِراقت
این زندگی را بعد تو مرداب کردم

زیباترین شعر و غزل ها را به راهت
بر نرده ی ایوانمان قلّاب کردم

هر جا که هستی خوش بُود حال و هوایت
این بود آن عشقی که من نایاب کردم

دندان زدی سیبی که عمری آرزو بود
ممنوعه ها را با وجودت باب کردم

چون یادگاری در ضمیر و خاطرم ماند
جادوی عشقی را که اُسطرلاب کردم

باشد حلالت ای که جانم را گرفتی
"گلپونه" را با خون دل سیراب کردم



افسانه_احمدی_پونه

─┅─═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═─┅─