ایران من

بوی دریا
بوی گندم
عطرِ نان
خاکِ باران خورده ی صحرای جان
در بهشتِ خاطرم
سبزو سپید
خونِ لاله ها بود
خاکِ عزیز
آن سرای زندگی در جانِ من
چون سرای مهرِ خوبان در زمین
یادگارِ مردِ عادل
کورشِ ایران من
مهدِ دریا ها زنان
چون ،پهلوان
آرتمیس ها یا همان ،گردآفرید
غیرتِ مردان شان
رستمِ دستان بود
این سرا خالی زنامردان بود
ای به روی دشتِ خون
ایرانِ من
باش، تا امروز و فرداهای من...

مرجان