ای ساربان اُطراق نه ! پر شورِ زین جـــا رفتنم
اوراق کن زنگوله را تا زنگ زنم من بـــــا تَنَــــم
پس ساق کن پای شتر تا در دلم من دَف زنـــم
پر چاق کن داد از گلو صورِ گَهِ محشـــر منـــم
عاشق منم مجنون منم دیوانه و زاهـــــد منـــم
هم درد و هم درمان منم هم ساقی و عابد منم
جانم به خاک پالوده شد غَسّال هر شاهد منم
شبنم به روی رُز نشست عامل منم ساعد منم
دیری است در دِیــر جهــــان ، راشِــــد منم
پیــــری است در دشت مُغان ، مُرشِــد منم
شُبهی است در دینِ امــــان ، مُرتِــــــد منم
این نه مَنَم واحَسرَتا ، در حسرت قائد منم
اول تویی ، آخر تویی ، هم مِیُّ و هم ساغر تویی
دانــا تویی ، قــادر تویی ، هـــم غایت باور تویی
مالک تویی ، صاحب تویی ، از ابتـدا داور تویی
نجوا تویی ، دیدن تویی همراه و هم یاور تویی
ما را نگاه کن ای همــــه ، ای مهر بی پایانِ ما
گم گشتـه ایم حیرانِ راه ، ای راه ما جانانِ ما
بر ما عطا کن یــاد خود ، ما دانه ایم بارانِ ما
مگذار بر خود وا شویم ، ای خانِ ما خانانِ ما
رضـــا اسمــــائی