لایقِ مهر

مِهرت را نگه دار و به راحتی ارزانی مدار، 
زیرا در دنیایی که نعل وارونه زدن، رسم است به جای فهمیدنت، 
تو را نیز سردرگم می کنند !

مِهرت را به سادگی ارزانی مدار،
حتی اگر برای خودت ارزش قائل نیستی، حق کسی که فهمیدن را معنا می کند را پایمال کرده ای !

مِهرت را زود ارزانی مدار،
در جایی که تعریفِ اخلاق تابع زمانه است نه ذات !

مِهرت را نگهدار،

هر چه بماند گیراتر می شود،
چون شراب،
بگذار آنکه می فهمد تو‌ را پیدا کند و مثل شراب هزار ساله تو‌ را برای خودش قائم کند،
و هر بار با تمام وجودش تو را مزه مزه کند، 
خوب بچشد،
مستت شود،
مهربانی و راستی را بپروراند،
آرام آرام بخوابد،
و وقتی که بیدار شد، 
اول سراغت بیاید،
بغلت کند،
بویت کند،
به تو خیره شود،
ببوستت،
و غصه بخورد که مبادا تمام شوی،
اینگونه قدر تو را می دانند.

مهربان باش اما مهرت را اینگونه ارزانی دار،
سَبویی باش که هیچ ساقی نتواند شراب تو را در هر قَدَحی بریزد.

بگذار هم ساقی و هم قدح بدانند که چون تو هستی، وجود دارند.

 

رضا اسمـــائی