زمستان در بهار

با اینکه خزان رفت و بهار آمده است

در کشور دل غصه به بار آمده است


چندیست غزل بر قلمم خوش ننشست

عقرب به قمر ، روی مدار آمده است


گویی که پس از حکومت سبزه و گل

سرمای زمستان سر کار آمده است


خورشید بهار ، باید از دل بِدَمَد

آنگاه که گل به روزگار آمده است


آهوی خرامان خبر از دشت نداشت

صیاد ،‌ پی صید شکار آمده است


هر دم به تمنای رهایی ز بلا

محنت پی غم سلسله وار آمده است



مریم رحمتی پویا "تمنا"