ترنم دل

خوش بود بانک فوادم دل فریاد رسا را
چه جرس تندتر از این به دل آن بانک رسا را
به نگاه ها بند زچه رو بود تمايل
همه انتظار از آن است که‌ نوازد اين نوا را
نه به مسجد است ومکتب نه به قبله بند این دل
به وجود حکم باشد تر و خشک سازگارا
اثر از موثر آمد سبب از مسبب آراست
جمله طبع پنج پرده به تجلی است آشکارا
گوشها پر از تعامل چشم ها رنگ تأمل
خط و خال و چشم و ابرو بود عزم زرنگارا
نیست بر زیور و زرها ،متجلی سر و صورت
که به کلک زرنگارا است جمال، کردکارا
نافذ این همه تطاول بود از رنج تقابل
دل دردمند خود را مکنید سنگ خارا
به‌ طواف منزل‌ یار که دل است جایگاهش
چه نیاز، خود نماید به نماز شب مدارا
۱۴۰۰/۱۱/۰۶