(((طماع)))

سلام استاداستکی


زیباحضورپربرکت ومستمرشماست

به نگاه پرمهرتان محظوظم

ـــــــــــ

غزل ، غزل خداحافظی را خوانده است
به پیچ و خم عروض و قوافی مانده است
نگو که سراسرش پر ز حس و حکمت است
نفس ز هنر بریده و بی ره رانده است
پ. ن.: احساس و اندیشه تنها در یک قالب شعری نمی گنجند...

سلام دکتر

باسلام استادزند
که بمهرنگریستید


ـــــــــــــــــــــ
حال دلم انگار پاییزه
اشکام شبیه برگ می ریزه
بی تو چه تلخ زندگی وقتی
دل روز وشب با من گلاویزه
تنهام گذاشتی روز بارونی
تقدیر من شدخاطرات تو
گفتی جهانم می شی اما زود
بی معرفتبردی تمامت رو
شب ها توی ایوون تنهاییم
یاد تو میشه رو سرم آوار
مانند یک دیوونه ی مجنون
سر میکنم تا صبح با گیتار
رفتی ومن در خلوتم بردم
سنگینی بار نگاهت رو
تن پوش نرمی بر تنم وقتی
حس می کنم آغوش بازت رو

باسلام
استادبهلول
محظوظم ازحضورپرمهرتان

ـــــــــــــــ
تیر‌ آرش‌ به‌ اثر‌ موشک‌ تهرانی‌شد
نقش‌رستم‌به‌عمل‌ شور سلیمانی‌شد
یار‌کوروش،پِی‌‌منصور‌کجا‌می‌گردی؟
این‌زمان‌کوروش‌ما‌پیر‌خراسانی‌شد
زنگ‌تحریم‌و‌تب‌دزدی‌و‌غارت‌به‌کنار
کی‌به‌جز‌دورهِ محمود‌ فراوانی‌ شد
همه‌را‌نیست‌‌‌شرافت‌که‌‌ملامت‌بکنیم
خار‌ دیوار‌ وطن‌، بابک‌زنجانی‌ شد
انقَدَر دُور‌ نگردیم‌ به‌ دنبال ‌‌امیر
خود‌بسازیم‌،که‌خائن‌خود‌ ایرانی‌شد
نودوهشت‌و‌دودرصدسر‌بیمان‌بودن
آنهمه‌‌ ‌ ‌رای ‌‌چرا طعمهِ‌ نادانی شد
هر‌کسی‌داوری‌از‌دید‌خودش‌مستدلست
از‌ همین‌‌ جنگ‌‌ خدا‌دادو‌ خیابانی‌شد
دوش‌ دیدم‌ همه‌کَلکَل‌سَر‌ِ بازی‌دارند
‌روزدیدم‌که‌‌شَعَف‌رفت و‌پریشانی‌شد
میثما‌‌‌ علم‌ نداری‌ به‌ قضاوت‌ نروی
‌کاخر‌ قصه‌ ‌سهراب پشیمانی‌ شد
مجید‌بهلول.میثم

سلام

استادفتحی تختی
درودتان باد..
عزیزی👌
ــــــــــــــــــــــــــ
ای عشق دراین میانه بمان ومر واز کنارما
که آشفته میشود ز رفتن تو روز گار ما

یک سوی رنج این زمانه و سو یی فراغ یار
غمگین نموده کوی و برزن وشهر و دیار ما

فتحی..تختی..۲۴/ ۹ / ۱۴۰۱ / شمسی

سلام شاعره محترمه
مهربانو راحله حصارکی
باسپاس وافرکه به مهرنگریستید
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ🙏🏾
من باشم و تو )
کاش زمان نفسش بگیرد
درست در بهترین مکان و زمان
که فقط من باشم و تو
با چشمانی مالامال
از شوقِ نبودن هایی که
بود شده اند.
تو همان آرامشی که من از کائنات خواسته ام!
چه سرخوشم از این ایستادن زمان
برای سپردن دستان سرد و چروکیده ام
به آغوش گرم دستانت!
چه زیباست قاب شوم
در آیینه ی چشمانت
برای نظاره ی خویشتن!
و زیباتر این که
بدون هراس سر بر روی پایت بگذارم
و با رقص انگشتانت بر گیسوانم
به خواب بروم.
کسی چه می داند
کسی چه می داند از عمق عشق ما
که پر است از حسرت نبودن های اجباری...
کاش زمان نفسش بگیرد و باز ایستد!

سلام
استادادیب مرتضی میزادوست
حضورارجمندشما درصفحه حقیر
باعث افتخاراست...
سپاس..

ــــــــــــــــــــ
حضرت موسی (ع) در کوه طور در مناجات خود عرض کرد:
یا اله العالمین (ای خدای جهانیان) جواب آمد لبیک ! سپس عرض کرد :
یا اله المطیعین (ای خدا اطاعت کنندگان) جواب شنید لبیک! سپس عرض کرد :
یا اله العاصین (ای خدای گنهکاران) ، این دفعه سه بار شنید :
لبیک ! لبیک ! لبیک ! موسی عرض کرد :
حکمتش چیست که این دفعه سه بار شنیدم که فرمودی لبیک ؟ به او خطاب شد :
عارفان به معرفت خود، و نیکوکاران به کار نیک خود، و مطیعان به اطاعت خود اعتماد دارند
ولی گنهکاران جز به فضل من پناهی ندارند، اگر از درگاه من ناامید گردند
به درگاه چه کسی پناه ببرند ...
منتخب القوامیس (ملا حبیب کاشانی) ص 268

یا اله العاصین..
به سوی تو بسیار دیر آمدم
ز اعمالِ صالح فقیر آمدم
من این عاصیِ شرمسارِ تو ام
به بانکِ عطا وامدارِ تو ام
خبر داری از سوزِ پنهانی ام
سرشکم گواهِ پشیمانی ام....
من این اشک ها را به صف کرده ام
دلم را سرای اسف کرده ام
سپاهِ ندامت به خط کرده ام
بگویم خدایا غلط کرده ام،
اگر جرم کردم به نادانی ام
به قهرت مکن خوار و زندانی ام
در آن روزِ حسرت عذابم مکن
خرابم تو دیگر خرابم مکن
ز عفوت ببخشا خطای مرا
نگهدار یا رب هوای مرا
به تو بسته ام بی نهایت امید
مگردان ز درگاهِ خود نا امید،،
خودت گفتی از جرم باز آ بیا
درِ مغفرت توبه کارا بیا
برای انابت بیا،دیر نیست
پناهندهِ من زمینگیر نیست....
به توبه اگر عبدِ من دیر نیست
بر این عمرِ کم وقتِ تأخیر نیست
جهان مثلِ یک زنگِ تفریح نیست
اجل چون رسد وقتِ تصحیح نیست
مبادا که امروز و فردا کنی
فریبِ شیاطین به دل جا کنی
مبادا به اغوا سرابت دهند
سرت را به گرمای غفلت نهند
که مرگ از نفس هست نزدیکتر
به حق می زند لحظه ای زنگِ در
ز سستی برون آی کاری بکن
خودت را به تقوای یاری بکن،
جهان مثلِ یک باغِ اندیشه است
در آن میوه اش حاصلِ ریشه است
به ریشه بپرداز و معنا ببین
درختِ تنومندِ رعنا ببین
جهان کشتزارِ عمل های توست
کتابی قطور از غزل های توست
هر آنچه سرایی نظر می دهند
به حسن و به عیبش خبر می دهند
غزل های خود را خودت نقد کن
و با بیتِ وجدانِ خود عقد کن
جهان مثلِ کوهی ست صعب العبور
مواظب شو از پرتگاهِ غرور
از آن چشمه اش معنویت بنوش
لباسِ اراده و ایمان بپوش
بپوشان به پاهای خود کفشِ صبر
بخوان نقشهِ راه از روی ابر
به دل فتح کن قلّهِ بندگی
ز اعمالِ نیکو در این زندگی
...




با احترام: مرتضی میرزادوست

سلام استادکریمی


ازحضورتان درحقیرانه
محظوظ وخرسندم


ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بنام خدا
نفرین به تو ای چرخ کج شعبده باز
از ناز ،فکندی تن ما را به نیاز
از خاک سرشتی و سپردی بر خاک
با ما نکند فاش ،کس این نکته ی راز
........
کو حرف نکویی که بجان گوش کنم
گر زهر هلاهلی بود نوش کنم
یک شِمه ز انصاف برد گفته ی تو
چون جامه ی دلبران بر آغوش کنم
........
هر دفعه مزن بر سر من حور و پری را
بر بی گنه ی مزن گناه دگری را
آن بند هوا و هوس از جان و دل گیر
تا همچو ملک رها کنم خیره سری را
........


یاس

💐🥀♥🌳

استادصدفی


درودبرشما.
🥀🥀💐💐💐💐

درودها




استادانصاری الف رها

🌴🌴♥🌳

درودها




استاد رامیار

درودها


استادمهدی پور

درودها

استادعبداله پور

درودها
استادعارف افشاری