عهد شکن

دل شکستی سینه را  نشکن دگر
 از عشقم بریدم عهد را نشکن دگر 
 در پرطو خورشید بودم همه روز 
   پروانه شدم در پی انجمن دگر 
هر کجا محفل می  .دهد ساغی   
در جام عشاق جوهرم  سخن دگر 
من گلی بود م به صحرا ی  خزانی
از  ابرحمایتم  نه موج طوفان دگر
عیب چو منی که کنند دیوانه ام  
 منتظر مرغ شبم در دیرو دامن دگر
تا سپیده چشم به راه  تبسمی بودم 
 انتظا رم بوی آورد  به بیراهن دگر 
گیسوی  بر شانه شمع پریشان 
 لب به لب جام با هم سخن  دگر 
بیچاره دلم در همه جا سیر تو  کرد
 تیر ستاره به تنم  موج خروشان دگر  
 در بی خبری جانم به نشانه خبری
که رسیده به گلستان سوسن دگر  
تیر عشق  بود بر دل عشاق  ستم
عشق بود به  عاشق   دشمن دگر
خشک دیدم لب نرگسان از تبخ شراب
طلب باران از ساغی از بزم و توان  دگر