مادر

شیر با مهر در آمیخته شد در بدنم

و سبب شد همه سلول به سلول تنم


سرزمین تو همانجاست که زادند تو را

من که آغوش پر از مهر تو مادر ، وطنم


ارمغان من از اول که به جز  درد نبود

در عوض شیره ی جان ریخته شد در دهنم


گر چه فردوس به زیر قدمت جای گرفت

تو که هستی ز وفا باغ بهشت و چمنم


خاک ناچیزم و من ریگ بیابان بی تو

با تو عالی درجاتم چو عقیق یمنم


بوسه از روی تمنا بزنم پای تو را

هر چه گویی ز خجالت ، به خدا دم نزنم






                        مریم رحمتی پویا "تمنا"