رخسار

آتشِ یادِ تو در این سوز گرمایم شده
قابِ رخسارِ قشنگت کلِ دنیایم شده
بارها در سینه من را قلب تحسین کرده است
بر سرِ عشقت اگر با عقل دعوایم شده
آسمانِ بختم از الطافِ دنیا تار بود
نازنین خورشیدِ مهرت نورِ فردایم شده
هر زمان می خواستم از دستِ جان راحت شوم
احتمالِ لمسِ دستِ سبزت امایم شده
هر کجای زندگی گم کرده بودم خویش را
در سرودن از نگاهت باز پیدایم شده
دفترم را در بغل می گیرم و می بوسمش
چون شعورت عاشقِ اشعارِ زیبایم شده
🍀هواجان جاویدان🍀