سیرت شیطان

چون نقابی بیفتد صورت از سیرت  سیاهتر باشد
و عشق با دروغ های رنگی آغشته
تو از خود و سیاهی درونت بیخبر
و من که تو را در قاب تیره روزگارت تنها میگذارم
و آن روز روز من است
خاطرات مرا رنجور خواهند ساخت
اما من بی تفاوت خواهم ماند
به خود نخواهم گرفت تپش سنگین دل را
در دل خود پاره سنگی خواهم نهاد
سخت و پولاد که به هیچ اشک تمساحی ترحم نکند
به عشق اعتقادی نمانده
در شهر ما عشق لعین شده است
عاشق شدن حماقتی بیش نیست
و  تو در سوگ این تنهایی خاموش
صدایت دلم را دیگر تکان نمی‌دهد
لرزش دستانم را نخواهم گذاشت حس کنی
من که غرور را در هم خواهم شکست
و تو که پشت نگاهت ندامت را خواهم دید
اما من دیگر سنگ را از دلم جدا نخواهم کرد
چون میدانم توبه گرگ مرگ است
و عشق که تو آن را هرگز درک نخواهی کرد
که برای عشق جان و سر باید داد
که هوس را عشق نام نهادن سیرت شیطان دارد