خرابم از غم عشقت در این گذار سه روزه

                             من از سرزمین مهر می آیم
                                            صدایم
                                      صدایی آشناست
                                      عبور چلچله ها و
                                    سکوت سرد شقایق
                                           نسیم را
                       به سخره می گیرد در هزار توی زندگی
حدیث چشم تو با ما حدیث تشنه و آب است
                  ز   سوز   داغ   فراقت   دلم   به   سینه  کباب  است
نوای  بلبل  خوش  خوان  نوید  رویش گل داد
                  گمان  که  روضه ی  رضوان میان چشم تو خواب است
صدای ساز حقیقت رسد به گوش من از عود
                  حبیب   و   همدم   دردم   شراب  ناب  و  رباب  است
در  انتظار   نسیمم  که   بوی  زلف   تو  آرد
                   به   انتهای    زمستان   مگر   نه  وقت  صواب  است
خرابم  از  غم عشقت در این گذار سه روزه
                   بیا  و   پرده  بر   افکن  کجا   به  خانه   حجاب  است
شمیم  عطر  تن  تو  دوای  درد  دل ماست
                   عطش  گرفته  ضمیرم  مگو  که  قصه   سراب  است
به غیر فکر تو در سر نه پرورانده  خیالیست
                   عجب که بی رخت ای جان هم آسمان به نقاب است
بهای عشق مباشد  به غیر خون تو ساقی
                   نه خانه ای که خراب و  نه چشمه ای که گلاب است