برای امام رضا

پنجره فولاد تو دارالشفای درد هاست
قصه ی این پنجره از قصه ی دنیا سواست

قبله گاه درد مندانست اقا صحن تو
رو به تو کرده هر آن کس که به دردی مبتلاست

پیش چشمانت نژاد و مال شرط عشق نیست
بهره برد از خوان تو حتی هر آن که گداست

وقت هایی که دلم گیرست در دام بلا
دیدن عکس حرم تنها غم من را دواست

ارمنی حتی شفا میگرد از دستان تو
فارق از هر رنگ و دینی نسخه ی مشهد شفاست

نیست حتی ذره ای اغراق گر از روی عشق
من بگویم صحن تو مانند عرش کبریاست...