قرصِ مرگدان
لیسِ خیس زد هیسِ تالابِ دهان را
جهازِ هاضمۂ چشمزارم
دو ایستگاه مانده تا ڪُما
افقے انداخت مرا بر رختِ ڪرختِ تخت!
خواباخواب
خاموشا
مانندهترین تڪ درختِ سیب
استثنایـے آمد بہ استقبالم
پُر باز شد جمجمۂ زبانِ مادونِ سرخش
عڪاس ڪارش را ڪرد
حقوقِ عڪسش را گرفت!
باز نطقِ پیش از دستورِ فهمم باز
اندازهٔ دورِ تندِ تعبیرخوابِ دوباره
_ دانستم
ارزندانہاے
زیرِ بارِ یڪ ڪامیون تنهایـے
در رادیولوژےِ بیمارستانم!
جز هیچڪس همراهم نبود
غیراز غم در ڪیستِ نگاهم
همزیستِ پیستِ نگرانےام نیست!
میانِ اورژانسِ همهمہ
همہ با فتحہ و ڪسره و ضمّہ
بـےِ ڪےِ ڪم و ڪاستے
بدونِ رودربایستے
خود ڪاستند از عشق
بیشتر از پیش مرا نمےخواهند!
شبیہ چوپان و نے و گوسپندانِ در چرا
فڪرم رفت بہ چرا
با چڪِ برگشتے برگشت!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیّد محمّدرضـا لاهیجے
ساڪوتے.هند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فرانوشت
پ ن:
منتشر شده در
بیست و یڪمین شمارهٔ
ماهنامۂ ادبـے هنرے اجتماعےِ توتم
بہ سردبیرےِ خانم دڪتر رؤیا مولاخواه
ڪلمہ اصصلاحاتِ خودساختسار:
☆ مرگدان ☆ پُر باز ☆ ڪیستِ نگاه ☆
بامدادان نکو
جنابعالی همواره در اشعارتان حرفی تازه دارید؛ با ترکیبسازیهای خاص و ناب
بسیار سنجیده و پرمحتوا مینگارید؛ سرشار از اصطلاحآفرینیهای بدیع و ترکیبسازیهای بیبدیل
چشمهی اندیشه و احساستان همواره جوشان
شاعرانههایتان ماندگار