وسوسه ای عصیانگر

با سلام بر اهالی شعر ناب
و خانم عرب گرامی
امیدوارم جسارت بنده موجب آزرده خاطر شدن جنابعالی نشود که جز نظر صمیمانه چیزی نیست که بگویم آنهم به درخواست خودتان و پنجره سبز هم برای دوستانم که شاید نظرات بنده را تکمیل نمایند انشالله
در مورد نوشته خوب و با احساس و پر از عواطف زنانه تان که جسارتا با شعر بودن فاصله داشت باید بگویم چند روز پیش در محفلی با خانم لیلا کرد بچه که قطعا عموم شاعران سایت با ایشون اشنا هستند بحثی داشتیم در باب اینکه یک متن و یک نوشته تا چه حد باید شیرازه ی ادبی داشته باشه که بتوان به آن به معنای واقعی شعر گفت که البته خود ایشان اشعار بسیار ساده ای مینویسند و من شخصا همیشه معتقد بودم که نوشته های خانم کرد بچه شعریت انچنان محکم و قوی ندارد و همیشه هم همین موضوع زمینه بحث و جدل من با ایشون بوده اما نکته ای که همه از موزون سرایان تا شاعران موج نو و سپید و و اتفاق نظر دارند در این که چه متنی را میتوان شعر گفت انهم این است که یک متن و یک شعرو یک نوشته حداقل تکراری نباشد و تکرار مکررات و دوباره گفتن نباشد و اثری از حرفی که بارها گفته شده باشد در ان وحود نداشته باشد تخیلی در آن باشد تامل و به تفکر وادار کردن مخاطب در آن متن وحود داشته باشد صناعات و ملزومات ادبی هم که جای خود دارد
حالا با همین پیش زمینه که نوشتم و جسارت کردم برگردیم به نوشته شما؛
باران عجیبی می بارد
شره می کند
ناودان کوچک کلبه ی چوبی ام
«یک جمله خبری بدون پیرایه و ارایه ادبی»
جاده ها پر می شوند
از صدای قدم هایت
باد خیس پاییزی
عطر بوی پیراهنت را
به مشامم می رساند
«یک بند احساسی که فکر نمیکنم کسی برای اولین بار این را خوانده یا شنیده باشد»
در این شب بی ستاره و ماه
زیر تپش سنگین ابرها
وسوسه ای عصیانگر
برای رسیدن به تو
مرا‌ به تکاپو وا می دارد
«این هم یک بند احساسی و تقریبا ادبی که شاید تپش سنگین ابرها شاعرانگی داشته باشد اما بازهم تکراربود»
و الی اخر متن همین شرایط وجود داشت
با عرض پوزش مجدد امیدوارم قطعا با خواندن زیاد شعر و نوشتن و نوشتن، بیشتر اشعارتون رو فربه کنید به شاعرانگی نزدیک کنید به تصاویر و تعابیر جدید و بدیع و مجهز کنید متن ها به استعاره و کنایه و تشبیه و تلمیح و واج ارایی مزین کنید و اهنگین سرودن، که همه و همه با خواندن بدست خواهد آمد.
لطفا و خواهشا از بنده ازرده خاطر نشوید که نه بنده و نه هیچ احدی در این محفل نه منتقد است نه استاد نه چیز دیگر فقط همه را دوستی فرض کنیم که آمدیم باهم و کنار هم در سایت شعر ناب بیاموزیم که من از شما دانش
اموزتر هستم
****
به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد
به جویبار که در من جاری بود
به ابرها که فکرهای طویلم بودند
به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من
از فصل های خشک گذر می کردند
به دسته های کلاغان
که عطر مزرعه های شبانه را
برای من به هدیه می آوردند
به مادرم که در آیینه زندگی می کرد
و شکل پیری من بود
و به زمین، که شهوت تکرار من، درون ملتهبش را
از تخمه های سبز می انباشت – سلامی دوباره خواهم داد
«فروغ فرخزاد»

من الله توفیق