لگد بزن

به نام خدا
البته قصدم نقد نوشتن نبود اما چون مطلب به سوی کمی اموزش رفت تیک نقد رو فعال کردم

درود جناب مفخم

دو سه تا نکته اگر جسارت نباشه عرض می کنم ، لگد بزن به زیر :

به و زیر هر دو یک بار معنایی دارن ، هر چه تکرار و کلمات هم معنی توی اثر کمتر به کار گرفته بشن ، پویاتر و شاداب تر خواهد بود چون تکرار همیشه ملال انگیزه

وزن سروده رو از منظر کلاسیک که نگاه میکنم سه مصراع اول و مصراع پنجم کاملا موزون هستن و بدون هیچ نقصی
مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن

چند مصراع با هجای بلند آغاز شده (که رکن دیگری می شود)
و باقی مصراع ها تغییرات کوچکی دارن که اونجا تغییر ضرب اهنگ کاملا مشخصه مثل خواستنی که تو خوندن متوجه میشیم کمی با باقی مصراع ها فرق دارن


از وزن بگم و مفاعلن : م . فا . ع . لن

یک هجای کوتاه ، یک هجای بلند ، یک هجای کوتاه ، یک هجای بلند

این وزن رو البته من دوست دارم هر چند کمی سخته ، چون انتخاب واژه ها محدود هستن و دست شاعر میشه گفت باز نیست

البته طبق یکی از اختیارات شاعری ، ما میتونیم به جای مفاعلن از مفتعلن استفاده کنیم ( هجای بلند . هجای کوتاه . هجای کوتاه . هجای بلند )

و این قاعده بالعکس هم ممکن است یعنی به جای مفتعلن از مفاعلن استفاده کنیم

اما در مورد هجا ، هجاها اصلا بر مبنای مصوت ها هستن یعنی ما در هر مصراع ، بیت شعر و جمله ، به تعداد مصوت ها هجا داریم (یعنی برای شمردن تعداد هجاها در واقع کافیه مصوت ها رو بشماریم به همین راحتی )

اصلا مصوت ها چی هستن ؟

مصوت یا صدا دار :

آ . ای . او . (مصوت های بلند )

فتحه . کسره . ضمه . ( - َ ، - ِ ، - ُ ) مصوت های کوتاه

دلیل دسته بندی و جدا سازی : مصوت ها از درون حنجره ادا میشن به همین دلیل صدا دار هستن اما هنگام تلفظ آ ، ای ، او
اگر دقت کنیم از درون حنجره ادا میشن و مسافت طولانی تر و همچنین صدای کشیده تری دارن به نسبت مصوت های کوتاه که اگر دقت کنیم از قسمت انتهایی حنجره ادا میشن و صدای کوتاه تری دارن


اما صامت ها چی هستن :

صامت یا بی صدا ، تمام حروف الفبا صامت هستن و بی صدا به این علت که از درون دهان ادا میشن و اصلا تا مصوت ها نباشن ادا نخواهند شد

این تقسیم بندی صامت و مصوت بود ،

اما هجاها چی هستن :
سه نوع هجا داریم : هجای کوتاه ، هجای بلند ، هجای کشیده

هجای کوتاه : یک صامت + مصوت کوتاه (و حتی یک مصوت کوتاه به تنهایی مثلا کلمه ی ازل ، که فتحه ی ابتدای کلمه به تنهایی یک هجای کوتاه ست )

هجای بلند : یک مصوت بلند به تنهایی ( آ ، ای ، او )
یک صامت + مصوت کوتاه + صامت
مثل : شـَـب ، کـَــم ، گــُم ، ســـِـل
صامت + مصوت بلند
مثل : با ، یا ، می ، بو


هجای کشیده :
وقتی هجای بلند رو شناختیم هر صامت اضافه ای که بعد از هجای بلند بیاد هجای ما کشیده میشه چند نوع داره اما نکته همینه که صامت اضافه بعد از هجای بلند بیاد ، مثل :


آ ، هجای بلند هست اما بگیم آه میشه هجای کشیده
در : هجای بلند هست اما بگیم درد و یک صامت اضافه کنیم میشه هجای کشیده
بو هجای بلند هست اما یک صامت اضافه کنیم و بگیم : بود ، میشه هجای کشیده
با هجای بلند هست اما یک صامت اضافه کنیم و بگیم باد میشه هجای کشیده

اما اون صامت انتهایی گاهی صامت دیگری هم بعدش هست اما باز هم همون هجای کشیده است مثل : دوست ، پوست

قصد نداشتم اینهمه بنویسم و همه چی رو همین الان تایپ کردم پس کم و کسری هاش رو عفو بفرمایید

اما
شعر و وزن کلاسیک بسیار تنومند و قانون مدار هست و نه بی تجربه است و نه هم یک شبه ابداع شده ، بلکه زبان در وزن خودش رو قانون مند و منضبط کرده ، حالا نامش هر چه گذاشته بشه فرقی نداره مهم نظم و انضباطی هست که هیچگاه از بین نخواهد رفت ، منتها تا وقتی که بنا به نظم و قانون باشه
و منم قسمتی از قصدم همین بود که بعضی دوستان با قانون مندی شعر کلاسیک آشنا بشن

اما در مورد محتوای اثر فراموش کردم بگم که درون مایه بسیار عالی و اموزنده است درد و رنج همیشه هست اما این رفتاری بعدی ماست که نشان میده قوی تر شدیم یا شکستیم

و درود بر شما و همه ی دوستان گرامی ام در شعر ناب