مرگ یا اسارت؟!

مدت هاست که در خود فرو می‌روم و ساعت ها به رگ دستم خیره می شوم‌...
من که از زندگی دست شستم پس چرا هنوز خون در رگ هایم جریان دارد؟!
من که زندگیم به مویی بند است و اگر بریده شود؛من نیستم و کسی در یاد ندارد که بودم و
چه کردم پس چرا امروز و فردا کنم؟!
روح حبس شده در خونم می‌خواهد تیغ برنده ای بردارد و خود را نجات دهد....
جسم رنجورم میخواهد از پوچی و بیهودگی‌ آتش به جانش بیوفتد تا حتی استخوانی چون پلاک از او یادگار نماند....
ذهنم خوب می‌داند که خودکشی یعنی تسلیم اما وقتی که سپاه دشمن تو را احاطه کرده اند شهادت بهتر است یا اسارت؟!
اسیر شوم تا پیر شوم  یا رها شوم؟!
نمی دانم انگار دو دست در مقابل هم مرا به سمت خود می کشند...
امید و بی حوصلگی،ارزش و پوچی،عقل و جنون یا شاید دو فرشته بر شانه....
کی پیروز میدان می‌شود نمی دانم اما در ذهنم جنگی جهانی رخ داده که هیتلر هم از آن می‌ترسد ‌‌‌....