درودها بر استاد عزیزیان عزیز و مهربان
ممنونم که به کلبه ی محقر حقیر صفا دادید و بسیار خرسندم از حضور تابان و درخشان تان
من هم غزل بی ردیف فکر می کنم بار اول است ولی باورتان شود در کمتر از ده یا چیزی در همین مایه ها سرودم. چه در اشعار سپید و چه در اشعار کلاسیک قائل به بداهه سرایی هستم.
شعری هم که به زحمت سروده شود معمولا به پایان نمیرسه، بنده در شعر سپید هم هر چه تلاش کردم یا به نتیجه مطلوب نرسیده و یا اصلا شعر به پایان نرسیده، شعر کلاسیک هم دارم از یک مصرع فراتر نرفته چندین ساعت هم و چندین روز هم فکر کردم.
تلاش کوشش خیلی خوب هست ولی برای قبل از شعر، برای تمرین، برای یاد گرفتن قواعد، بنده قائل به کوشش قبل از جوشش هستم و نه کوشش بعد از جوشش.
کوشش بعد از جوشش اولا شعر را ساختگی می کند دوما نتیجه مطلوب خیلی کم حاصل می شود. برای همین شعر باید در جوشش متولد شود واگر بصورت جزیی بعد از جوشش نیاز به ویرایش یا تغییر در یک واژه یا نهایتا یک مصرع حس شود.
حالا بنده این شعر را به تاسی از حضرت حافظ علیه الرحمه سرودم و تقدیم به حضرت حافظ نیز نمودم.
اینجا هم بنده از طرف حافظ از شما استاد گرانقدر سپاسگزاری می کنم با تقدیم بیتی از حافظ
سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند
همدم گل نمی شود یاد سمن نمی کند
زیبا بود 👏👏🌺🌺
مبارک حضرت حافظ باشد
چند وقتیست شعر بدون ردیف نگفتهام و بنظرم بسیار سخت میآید