قهوه تلخ

" />" />

قهوه تلخ

دردامو به کی بگم وقتی تو رو ندارم
بغضمو هی میخورم وقتی نیستی کنارم
اون قَدَر مقدسی که دل برات میمیره
دلِ من با دست و با نگات آروم میگیره
تموم فاصله ها از تو شدن یه قصّه
خنده هام خُشک شدن و دل شده پُر ز غصه
لای هر برگ کتابم یه گل از تو مونده
خاطره های نرفتت عطرشو پیچونده
کجایی که دل شده شیشه، مث سنگ صبور
کوهم از جا در میاد، میشکنه با همه غرور
قهوه ی تلخی شدم که روندَنَم
بوته خاری شدم از بیخ و بن شکوندَنَم
مزه ی شیرین ندیدم که بشم فرهاد تو
گل زیبایی نچیدم که شدم من خار تو
خاطرات تو رو داشتم که شدم قهوه ی تلخ
دل به دیدن تو بستم که شدم هی بد واَخ
میدونم تو هم هوات ابری میشه
تب تنهایی برات یه وقتایی کُفری میشه
بیا و بگو به من فکر میکنی
بگو هر قسم تویی، اسم منو ذکر می کنی
بگو تا نشون بدم خارِ گل و باغ توام
بگو تا بشکنه شیشه ی صبوریه دلم
غروب مبهم رفتنت تداعی شده باز
وقت برگشتنتو بهم بگو که شده راز
خزر رسولی