فرازی از مناجات شعبانیه

بار الهی محمد و اهل بیتینه تحیّت یوللا هر آندا
اِئشیت دعالریمیزی سنون آدیوی آپاراندا
اِئشیت گیزلین سوزیمیزی اورکدن سنی چاغیراندا
هاوامیزی ساخلا سنله مناجاتا دوراندا
سنه ساری گلیریک توت الیمیزدن گرفتار اولاندا
امیدواریخ اُ ثوابه کی واردی سنون یانوندا
نفسیمی حسّ ائدیرسن
حاجتیمی بیلیرسن
باطنیمی گوریرسن
و گیزلین دگیل ابدی منزلیمیز سنون حضوروندا
و هامی امید ایسته گیمیز پنهان دگیل یانوندا
و هرتقدیری کی ای مولام واردی منیم باشیمدا
گیزلین آشکار چاتاجاخدی عمرین کِئچر یاشیندا
چوخالماقیم آزالماقیم سود و زیانیم فقط سنون الوندا
بارالهی اگر محروم اِئده سن بس کیم منه روزی یِئتیرر
و اگر خوار اِئده سن بس کیم کمک لیگیمه قدم گؤتیرر
بارالهی سنه پناه آپاریرام غضبوندان
و عمل لریمیزدن ناراضی لیقوندان
یا ربّیم اگر شایسته دگیلم کی باغیشلیاسان رحمتوویلان
سزاواردی کی سن منه بوللی باغیشلیاسان فضلوویلان
بار الها ایله بیر کی تمام دارو نداریملن آستانوندا دورمیشام
در حالی کی حُسن اعتمادیم سنه وجودیمه سایه سالیب امیدوار اولمیشام
و اُ طور کی شایسته دی سنه الیمنن دوتموسان
و اوز عفوویلن منیم عیبیمی اورتموسن

خدایا اگر عفو اِئده سن کیم سندن اولیَ دی اونا
و اگر اُلیمیم یاخینلاشیب و عملیم منی سنه یاخینلاشدیرمییب
گناهیما اعتراف اِئتمه می درگاهوندا اوزیمه وسیله قرار وِئردیم
بار الهی نفسیمه گناها ساری گِئتمگینه گوره یوک چاتدیم
بس وای حالینا اگر سن اونی باغیشلامیاسان
بارپروردگارا یاخچیلیق لارین زندگانلیقدا همیشه منلن واریدی
پس یاخچیلیقلارووی اُلیم ایاغیندادا مندن کسمه
بارالها نِئجه اُلندن صورا حُسن نظروندان ناامید اولوم
در حالیکه زندگانلیقدا سُوای گوزللیکدن بیر آیری زاد سندن گورمه میشم
یا ربّیم منیم ایشیمی چنان کی اونا لایق سن اوز عهده وا آل
خدایا اوز کرم و ویلان منه ساری قَئیید
بو گناهکارا ساری کی جهل باشدان ایاغا اونی بورویوب
بارالهی اُ گناهلاریمین کی دنیادا اوستون اورتمیشدون
آخرت اِئوینده اولارین اوستین اورتمه گه احتیاجیم لاپ چوخدور
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،
و شنواي دعايم باش آنگاه كه مي خوانمت، و صدايم را بشنو گاهي كه صدايت ميكنم،
و به من توجّه كن هنگامي كه با تو مناجات مي نمايم، همانا به سوي تو گريختم، و در حال درماندگي و زاري در برابرت ايستادم،
پاداشي را كه نزد توست اميدوارم، آنچه را كه در درون دارم مي داني، بر حاجتم خبر داري، نهانم را مي شناسي،
كار بازگشت به آخرت و خانه ابدي ام بر تو پوشيده نيست،
و آنچه كه مي خواهم به زبان آرم، و خواهش خويش را بازگو كنم و هم آنچه را كه براي عاقبتم اميد دارم، بر تو پنهان نيست،
همانا آنچه تقدير نموده اي بر من اي آقاي من در آنچه كه تا پايان عمر بر من فرود مي آيد از نهان و آشكارم جاري شده است،
و تنها به دست توست نه به دست غير تو فزوني و كاستي ام و سود و زيانم،
خدايا! اگر محرومم كني پس كيست آن كه به من روزي دهد؟ و اگر خوارم سازي پس كيست آن كه به من ياري رساند،
خدايا! به تو پناه مي آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت.
خدايا! اگر شايسته رحمتت نيستم، تو سزاواري كه بر من با فراواني فضلت بخشش نمايي،
خدايا! گويي من با همه هستي ام در برابرت ايستاده ام، درحالي كه حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سايه افكنده است، و آنچه را تو شايسته آني بر من جاري كرده اي و مرا با عفوت پوشانده اي،
خدايا! اگر گذشت كني، چه كسي از تو سزاوارتر به آن است؟
و اگر مرگم نزديك شده باشد و عملم مرا به تو نزديك نكرده، اعترافم را به گناه وسيله خويش به بارگاهت قرار دادم.
خدايا بر نفسم در فرمانبري از آن گناه بار كردم، پس واي بر او اگر او را نيامرزي،
خدايا نيكي ات بر من در روزهاي زندگي ام پيوسته بود، پس نيكي خويش را در هنگام مرگم از من قطع مكن.
خدايا چگونه از حسن توجهت پس از مرگم نااميد شوم؟، درحالي كه در طول زندگي ام مرا جز به نيكي سرپرستي نكردي.
خدايا كارم را چنان كه سزاوار آني بر عهده گير، خدايا به سوي من با فضلت بازگرد، به سوي گناهكاري كه جهلش سراپايش را پوشانده،
خدايا گناهاني را در دنيا بر من پوشاندي، كه بر پوشاندن آنها در آخرت محتاج ترم،