رفیق منطقی

ببین از گریه داغونم
ببین با بغض هم خونه ام
تو رفتی بی هوا دیروز
ولی من با تو میمونم
 هنوزم تو زمستونها
 به آغوشم تو جون میدی
به چشم داغ  تابستون
 تو گرما رو نشون میدی
 تنت فواره شوقه
 تو خواب تختِ تنهایی
مث گنجشکهای خیس
 تو معصومی تو زیبایی
 تو رفتی تا ببخشی جون 
به اونی که نمیشناسی
یه عمر همبسترت  بودم
تو آغوش کی میخوابی ؟
 کجا باشم که یاد تو
 نباشه وسوسه ات گم شه؟
رفیق منطقی قلبت ،
پر از زخمهای مردم شه
دوتا خط موازی با سکوت گرد بی معنا
تو و عشقت، من و عقلم، دوتا دیوانه تنها