نقطه امنم

روح من خسته از این پرسش ها
تن تو اغوش بازی بعد از هر رنجش ها
من گله و شکایت کنم و چنگ زنم به هر بی ادبی
تو سکوت کنی و من و مانم مردمان نگاهت
 وای از این دست نکوهش ها
باز پشیمان شوم و فکر و گلایه و از خود
دوباره نکند مهربانی تو تحمل 
شرم به من بعد از این همه بخشش ها
گوساله ام و وقت بسیار تا گاو شدن
کاش نشود کباب دلت با این همه کوشش ها
باز سفره دل باز شود کنار تو
 مدهوش شوم اخر
از این عطرچای  و نخود کشمش ها
وگر شود بارانی شهر دلم روزی
باور کن بغلت هست میدان گرانش ها
معتاد شوم به قرص مسکن اغوشت
که  تسکین بخش تر است از همه ی خشخاش ها
شوم ان دخترک لوس و ننر
 زنم هی رقص و اواز 
کنم چشم هر حسودی را کور
بگذار بگویند هرچه می گویند این قوم خویش ها
دست به دامان تو شوم و گره از کار باز شود
ای داد بیداد از این گشایش ها
ماندم در کار خدا که چه نعمتی داده 
تا اخر عمر بس نباشد هرچه کنم نیایش ها